32 سجده

تفسير جامع، ج‏5، ص: 303

خلاصه مطالب سوره سجده عبارت است از دلايل توحيد و خداشناسى و تسلط و احاطه داشتن ملك الموت بر ارواح خلايق و حال مجرمين و مؤمنين و ملاقات نمودن پيغمبراكرم (ص) حضرت موسى را در شب معراج و اينكه مردم از هلاكت و نابودى پيشينيان بايد پند و عبرت بگيرند.

«تَتَجافى‏ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ» 11    ابن بابويه از حضرت باقر عليه السّلام در كتاب فقيه روايت كرده گفت ابى عبيده حذاء معناى اين آيه را از آنحضرت سؤال نمودند فرمودند شايد تصور ميكنيد كه گروهى هستند كه بخواب نميروند.

عرض كرد خدا و رسول و ائمه بهتر ميدانند فرمود تا روح در بدن باقى است خواب براى شخص لازم و ضرورى ميباشد.

و مراد از «تَتَجافى‏ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ» عمل و رويه مولا امير المؤمنين عليه السّلام و پيروان آن حضرت است كه اول شب را استراحت نموده و همين كه ثلثى از شب گذشت از بستر برخاسته و روى نياز بسوى خداوند كار ساز آورده و بمناجات با پروردگار مشغول شده و از روى كمال خلوص و رغبت خدا را ياد مينمايند و اين مردم كسانى هستند كه رسول اكرم (ص) در باره آنها مژده بهشت داده و فرمودند كه آنها در جوار رحمت خدا بوده نه ترسى دارند و نه غصه «فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» راوى گويد خدمت امام عليه السّلام عرض كردم موقعى كه ثلث آخر شب براى نماز نافله شب از خواب بر ميخيزم چه بگويم بهتر است فرمودند بگو: الحمد لله رب العالمين و اله المرسلين الحمد لله الذى يحيى الموتى و يبعث من فى القبور

كه به بركت اين ذكر وسوسه شيطان و پليدى‏ها از خواننده دور ميشود.

و از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده فرمود آيه مزبور در شأن كسانى است كه ميان نماز مغرب و عشا نماز ميخوانند. آنگاه فرمود هر كس در بين نماز مغرب و عشا دو ركعت نماز به كيفيت ذيل بجا آورد در ركعت اول بعد از حمد اين آيه را قرائت كند.

أَ فَمَنْ كانَ مُؤْمِناً كَمَنْ كانَ فاسِقاً لا يَسْتَوُونَ  18  طبرسى از ابن عباس روايت كرده آيه فوق در حق امير المؤمنين عليه السّلام و وليد بن عقبه برادر مادرى عثمان نازلشده مقصود از مؤمن آنحضرت و مراد بفاسق وليد است سبب نزول آن:

چون وليد بامير المؤمنين عليه السّلام جسارت نموده گفت تو كودكى من از تو فصيح‏تر و از سنان تيزترم و در ميان لشكر پايدارى مينمايم آنحضرت باو فرمود ساكت و خاموش باش تو مرد فاسقى هستى.

طولى نكشيد جبرئيل آيه مزبور را نازل نمود و در باره هر مؤمن و فاسقى اين آيه جاريست در زمان عثمان وليد از جانب او حاكم كوفه شد شبى از شبها شراب نوشيد صبح در حالت مستى به مسجد رفت و بر مردم امام شد نماز صبح را چهار ركعت بجا آورد در بين نماز برگشت و بمردم گفت ميل داريد بر چهار ركعت بيفزايم امروز من با كيف و نشاطم مردم دانستند او مست است و عقلش زايل شده نامه بعثمان نوشتند داستان او را تذكر دادند عثمان او را احضار كرد جمعى از مردمان صالح همراه او بمدينه رفتند گواهى دادند كه وليد شراب نوشيده و در حالت مستى بمسجد آمده نماز صبح را بآن كيفيت بجا آورده.

امير المؤمنين عليه السّلام در آن مجلس تشريف داشت عثمان در باره وليد با آنحضرت مشورت نمود امير المؤمنين دستور داد بر وليد حد جارى كردند و هشتاد تازيانه باو زدند.  

وَ يَقُولُونَ مَتى‏ هذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ 28  در كافى ذيل آيه فوق از ابن دراج روايت كرده گفت حضرت صادق عليه السّلام فرمود مراد از يوم الفتح روزيست كه دنيا بدست قائم آل محمد (ص) فتح ميشود اگر كسى مؤمن باشد ولى عقيده بروز موعود نداشته باشد از ايمان ناقص خود منتفع نشود ولى چنانچه عقيده و ايمان كامل بظهور و فرج حضرت حجت داشته و يقين راسخ نمايد آن ايمان باو نفع ميرساند و در پيشگاه خداوند منزلتى رفيع بدست آورده و بهشت ذخيره صاحب اين عقايد حقه شود و  اين اجر و ثواب ويژه امير المؤمنين عليه السّلام و ذريه گرام آنحضرت و محبين و شيعيان ايشان است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: